Poranek doskonały

Dla mnie poranek doskonały to taki, kiedy nie muszę się nigdzie spieszyć. Nigdzie nie jadę. Po zrobieniu porannego obrządku i wydojeniu Bródzi mam czas na wypicie kawy na tarasie w promieniach wiosennego słońca. Ptaki cudownie śpiewają, kwitną forsycje i pierwsze hiacynty wydając niesamowitą woń. Czego chcieć więcej?

Kozy się pasą, a raczej spacerują, bo trawy jeszcze nie wiele, kury grzebią, pieski wygrzewają się w słońcu. Sielsko jak na wakacjach. Jasne, ze ta sielanka nie trwa wiecznie. Trzeba w końcu ruszyć do pracy. Po takim poranku człowiek ma jednak tak naładowane akumulatory, że aż chce się coś robić. Dzisiaj na przykład dosiewałam ostatnie warzywa w ogrodzie, przesadzałam pomidory i wyniosłam kwiaty z piwnicy do folii. Pracy wykonałam nie wiele, bo potem idziemy na urodziny cioci R. więc nie ma czasu na więcej.
Kozule matki dzisiaj pierwszy raz wyszły z młodymi na nasz mini wybieg. Kozy z dużego stada przyjęły je dość dobrze. Obyło się bez większych przepychanek. Oby tak dalej :) Fakt, że miały już wcześniej kilka razy kontakt ze sobą w koziarni, ale razem na wybiegu pierwszy raz.
Całe zdarzenie to dzieło przypadku. Kiedy rano wyganialiśmy kozy razem z Almą i Luną z pomieszczenia matek wyszła Julka i zmieszała się z "tłumem". Zorientowała się, że Bródzi nie ma dopiero na pastwisku, ku naszemu zdziwieniu nawet za bardzo nie panikowała. Mieliśmy dwa wyjścia albo ją złapać i odnieść do koziarni, albo przygnać resztę. Skoro pogoda tak cudna i ciepło jak jeszcze nigdy w tym roku wybraliśmy opcję drugą.
Kozy wyglądają na zadowolone :)

Pozdrawiam i dobrego, przede wszystkim słonecznego weekendu życzę!