Wiosna zimą

Nie to żebym nie lubiła jak jest ciepło. Lubię. Wczorajsza i dzisiejsza pogoda pod tytułem słoneczko i +6 stopni cieszy mnie niezmiernie. Tylko cały czas gdzieś w głowie tłucze się myśl - kiedy przyjdzie zima? Bo to, że w końcu przyjdzie jest nieuchronne i pewne. Czyżby znów czekała nas śnieżna Wielkanoc? No i ciepełko w styczniu po takich rozmyślaniach cieszyć przestaje. Niestety. Oto co dzisiaj odkryłam w ogrodzie:

Jasne prymule kwitnące przy takich temperaturach to być może nic nadzwyczajnego. Zwłaszcza, że kwitnąć zaczęły jeszcze w październiku.

Nagietki kwitnące w styczniu też przestały mnie już dziwić

Natomiast to już normalne moim zdaniem nie jest:

Takie oto listki postanowił sobie mój pigwowiec wypuścić. I ciekawe jak on przetrwa, gdy nadejdzie mróz... Idę o zakład, że nie tylko u mnie zaczyna pojawiać się problem budzących się do życia roślin. Cebulowe rosnące przy domu też wyłażą.

I jak tu się nie martwić?
Oczywiście taka ciepła zima ma też plusy. Z przyjemnością można udać się na spacer (pod warunkiem, że akurat nie pada i nie trzeba brnąć w błocie, a po powrocie przed wejściem do domu, ganiać psy po trawniku żeby się z rzeczonego błota wytarły), naszą działkę na przeciwko domu udało nam się już właściwie całkowicie oczyścić z zarastających ją krzaków. Przy tej okazji nie zabrakło ogniska z kiełbaską.
Wszystko ma więc swoje plusy dodatnie jak i ujemne. Tylko ja nie chcę znów śnieżnej Wielkanocy!
Bo dla przypomnienia w zeszłym roku z kościoła w Święta wracaliśmy w takich okolicznościach przyrody:

No po prostu przeraża mnie taka wizja, zwłaszcza, że Wielkanoc tego roku będzie wyjątkowo późno. Niech ciepło będzie wtedy, gdy na to pora.
Witam nową obserwatorkę - Brutkę, pozdrawiam i życzę Wszystkiego dobrego w Nowym Roku. Niech się darzy :)