Kóń zimową porą

Z tęsknoty za prawdziwymi uszyłam sobie takiego szmacianego kónia ;)

 Kawaler prawie tęczowy ;)

A za oknem jeszcze zima i goście prosto z lasu.

Nie zdążyliśmy zamontować w tym roku prawdziwego karmnika, prowizorycznie dokarmianiu ptaków służy więc wędzarka.
Sójki chętnie na niej goszczą.

Oprócz nich oczywiście całe czeredy wróbli i sikorek.
Przynajmniej kotu ciężej się tam dostać.
A taki mamy widoczek z prawie gotowych pokoi na poddaszu

Uwielbiam takie białe, monochromatyczne krajobrazy.
Zima chce się jednak chyba z nami pożegnać. Po -15 nadszedł czas na +2 ...
Ze względu na wzgląd kręgosłupowy rzadko tu zaglądam i pewnie nie za szybko się to zmieni. Chyba, że Jaś na zbliżające się urodziny Męża zrobi nam niespodziankę. Tymczasem rośniemy w siłę ;)
A takie zajmujące rozmowy prowadzimy ostatnio z Radkiem:
Ja po długiej ciszy: Opowiedz mi coś. Może być bajka...
R.: Zrobię obiad
:))))
Pozdrówki :)