Borówki bagienne, wiśnie i burza

Im człowiek większy tym bardziej czas mu się niczym ubrania kurczy. Do takich wniosków ostatnio dochodzę. Niby robię to samo co roku, a jakoś coraz ciężej z czasem. Całkiem jakby doba stała się krótsza. W każdym razie jakby roboty było mało w niedzielę wybraliśmy się na spacer na dawne wyrobiska torfu. Spacer do lasu bardzo przyjemny, zwłaszcza, że nie było gorąco, a na torfowiskach rosną sosny co jest miłą odmianą po naszych bukowych lasach. Uwielbiam ten zapach żywicy w powietrzu w ciepły dzień. Nie o tym jednak miałam napisać. Otóż na naszych torfowiskach rosną borówki bagienne. Całkiem ich tam sporo, owoce mają zbliżone w smaku do jagody kamczackiej, ale dużo mniejsze. Tak oto wygląda rzeczona roślinka

I bardziej ogólnie

Bardzo zadowoleni z siebie nazbieraliśmy ponad 2 litry tych jagód. Zadowolenie dużo mniejsze pojawiło się, gdy trzeba je było z szypułek poobierać...

Ponad godzina roboty (i tak zastanawiam się, może to w takich czynnościach czas jest pogrzebany?). Za to mamy dwa litry pyszniutkiego dżemu :)
Obecnie zaczął się sezon na wiśnie. Wczoraj narwałam około 7 kilogramów a drzewo nasze nadal wygląda jakby wcale nikt na nim owoców nie zbierał. Zrobiłam 4 litry dżemu i 3 soku. Dziś powtórka z rozrywki.

Nie wspomnę, że jeszcze jeden wielki krzak czerwonej porzeczki czeka na oberwanie. Będzie z niej winko, oczywiście jeśli zdążę owoce pozrywać przed szpakami.
Moja chwilowa obecność tutaj jest podyktowana tylko i wyłączne tym, że przyszłam wydrukować etykietki na poczynione słoiki. 
Co do burzy to ostatnio burzowo u nas było. W pewnym momencie nad domem mieliśmy takie oto wirujące oko cyklonu

I choć nie należę do osób bojących się burzy przyznam szczerze, że skóra na pewnej części ciała mi ścierpła...

 

I tyle u nas. Pozdrawiam!